Ενα τριήμερο περπάτημα στην Γκιώνα. Μία απαιτητική πορεία εκεί όπου ο “πολιτισμός” δεν έχει απλώσει ακόμα τα χέρια του. Γνωριμία με το κομμάτι εκείνο της Γκιώνας που πρέπει να ζήσει πάση θυσία.

Η διαδρομή που περιγράφουμε έχει σαν αφετηρία τη Καλοσκοπή και κατάληξη την Βίνιανη. Μπορεί βέβαια να γίνει και ανάποδα αλλά είναι πολύ πιο δύσκολη αφού πρέπει να κάνουμε ανέβασμα την χαράδρα της Ρεκκάς. Από την Καλοσκοπή, λοιπόν παίρνουμε τον δασικό δρόμο που φεύγει από το χωριό με προορισμό τη θέση “Μνήματα”. Ακολουθούμε τον άχαρο χωματόδρομο για 1.30’ ω περίπου και φτάνοντας στα “Μνήματα” θα έχουμε αριστερά μας τον εντυπωσιακό όγκο της Πλατυβούνας. Εδώ πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να βρούμε τα σημάδια του μονοπατιού το οποίο είναι μεν προφανές αλλά η περιοχή διασχίζεται από διάφορους δρόμους που ανοίχτηκαν για να εξυπηρετήσουν τα λατομεία βωξίτη (το μεγάλο δράμα της Γκιώνας). Από το σημείο που βρίσκεστε το μονοπάτι είναι μπροστά και αριστερά σας. Ανεβαίνουμε την απότομη πλαγιά μπροστά μας και αφού περάσουμε ένα σχεδόν κάθετο πέρασμα 30-40 μ. βγαίνουμε κάτω και δεξιά από την Πλατυβούνα, στην αρχή της μακριάς αλλά ομαλής ράχης που ανηφορίζει προς την μεριά της Βαθιάς Λάκας. Στον ορίζοντα αριστερά μας αρχίζει να φαίνεται η μύτη της ψηλότερης κορυφής της Πυραμίδας. 1.00-1.15’ω φτάνουμε στην Βαθιά Λάκα, το πολύ χαρακτηριστικό “βύθισμα” μπροστά από τον εντυπωσιακό όγκο της Πυραμίδας. Δεξιά από την Βαθιά Λάκα υπάρχει ένα όμορφο οροπέδιο που μπορεί να αποτελέσει τον χώρο διανυκτέρευσής μας για την πρώτη νύχτα. Στην Βαθιά Λάκα υπάρχει και νερό για να μαγειρέψετε και να γεμίσετε τα παγούρια σας.

Την επομένη ημέρα μπορούμε να ανεβούμε στην Πυραμίδα. Συνεχίζουμε το μονοπάτι που οδηγεί μετά από 0.45-0.50’ω στο διάσελο ανάμεσα στην Πλατυβούνα και την Πυραμίδα. Ακολουθούμε την έντονη, αλλά όχι δύσκολη ράχη, και μετά από 1.00′-1.30’ω πατάμε στην ψηλότερη κορυφή της Ρούμελης και απολαμβάνουμε την απίστευτη θέα προς τα Βαρδούσια και τον Παρνασσό. Εύκολο κατέβασμα προς το διάσελο και στη συνέχεια κουραστικό και πάλι κατέβασμα της πλαγιάς που οδηγεί στην πίσω μεριά του βουνού όπου και το καταφύγιο (του Πεζοπορικού) το οποίο πρέπει τώρα να το βλέπουμε κάτω μας. Το μέρος που βρίσκεται το καταφύγιο λέγεται Λάκα Καρβούνη. Εάν σας προβληματίζει η θέση του είναι γιατί χτίστηκε εκεί πριν ανοιχτούν οι δρόμοι των λατομείων, όταν η πιο προφανής διαδρομή ήταν η ανάβαση της Ρεκκάς μέχρι αυτό το σημείο. Στη Λάκα Καρβούνη μπορούμε να διανυκτερεύσουμε για δεύτερη φορά.

Πρωινό ξύπνημα την επομένη μιας και μπροστά μας είναι η εκτεταμένη χαράδρα της Ρεκκάς, το πιο απομονωμένο κομμάτι της Γκιώνας και μοναδικό καταφύγιο των κυνηγημένων ζώων και πουλιών του βουνού. Πυκνά δασωμένη, με έντονο ανάγλυφο και μεγάλο μήκος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την απαραίτητη φυσική ρεζέρβα σε ένα βουνό που πεθαίνει γοργά από την εντατική εξόρυξη βωξίτη. Το μονοπάτι ξεκινά πίσω και αριστερά από το καταφύγιο και ακολουθώντας μία πυκνά δασωμένη ράχη κατηφορίζει με βόρεια κατεύθυνση. 1.00′-1.30’ω χαμηλότερα το μονοπάτι συναντά ένα επίπεδο κομμάτι ανάμεσα σε δύο ρεματιές. Κινούμαστε στη Νότια πλευρά της ρεματιάς και μετά από έντονο κατέβασμα φτάνουμε σε 2.00’-2.30’ω στη θέση Μύλος στα 1.000 μ. περίπου όπου υπάρχει και νερό. Από εδώ το κατέβασμα είναι πιο άνετο και μετά από 2.00’ω φτάνουμε (επιτέλους) στην Βίνιανη. Η διαδρομή είναι όντως μεγάλη και απαιτητική σε δυνάμεις, αλλά πιστέψτε μας αξίζει τον κόπο. Άλλωστε δεν είναι καθόλου βέβαιο εάν σε μερικά χρόνια η Ρεκκά θα υπάρχει ή θα καταστραφεί στο όνομα κάποιας νέας “αναπτυξιακής πρωτοβουλίας”.

{backbutton}