Η Οίτη είναι ένα εκτεταμένο βουνό στην άκρη του κάμπου της Λαμίας. Με έκταση 72.000 στρεμμάτων έγινε Εθνικός Δρυμός το 1966. Παρά τον εξαιρετικό πλούτο σε χλωρίδα και πανίδα η προστασία του Δρυμού είναι υποτυπώδης. Το μεγαλύτερο μέρος του βουνού καλύπτεται από έλατα. Η ψηλότερη κορυφή είναι ο Πύργος (2.152 μ.)
Η ψηλότερη κορυφή της Οίτης, ο Πύργος, βρίσκεται ΝΔ από το καταφύγιο περικυκλωμένος από άλλες χαμηλότερες κορυφές. Από το καταφύγιο παίρνουμε τον δασικό δρόμο που μας έφερε ως εδώ και με Νότια κατεύθυνση προχωρούμε για 25′-35’λ με προορισμό το πολύ όμορφο οροπέδιο των Λιβαδιών. Στο αριστερό μας χέρι υψώνει τα 2.116 μ. της η κορυφή Γρεβενό την οποία μπορούμε να ανεβούμε σε 2.00′-2.30’ω. Εμείς κινούμαστε δεξιά, πάντα πάνω στον δασικό δρόμο, προσπερνώντας τις ποτίστρες που υπάρχουν σε αυτό το σημείο. 20’λ πιο κάτω ένα σημάδι υποδεικνύει το παρακλάδι του δρόμου που φεύγει αριστερά με προορισμό την πηγή του Καλόγερου, ένα όμορφο σημείο για κατασκήνωση. Εμείς συνεχίζουμε πάνω στο δασικό δρόμο και 30′-45’λ από την διασταύρωση για Καλόγερο ο δρόμος ανεβαίνει σε ένα ψηλό πέρασμα απ’ όπου ο Πύργος θα ξεχωρίζει αριστερά σας ανάμεσα στις χαμηλότερες κορυφές που τον περιβάλλουν. Από αυτό το σημείο κινούμαστε αριστερά για 45’λ μέχρι τη βάση της κορυφής και από εκεί 20’λ σκαρφάλωμα θα μας φέρουν στο τριγωνομετρικό σημείο της κορυφής η οποία έχει εξαιρετική θέα προς την Γκιώνα και τα Βαρδούσια δυτικότερα. Η επιστροφή μπορεί να γίνει από τον ίδιο δρόμο. Ο Πύργος είναι αρκετά εκτεθειμένος στον αέρα και το χειμώνα πρέπει να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί.
|
Πρόσβαση
Η διαδρομή για το καταφύγιο του ΕΟΣ Λαμίας ξεκινά από την όμορφη Υπάτη. Από την πλατεία του χωριού παίρνουμε τον απότομο δρόμο που κινείται προς τα Νότια, και που οδηγεί στον πάνω μαχαλά της Υπάτης. Μερικά μέτρα πάνω από το ψηλότερο σημείο του δρόμου στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε τον βατό μουλαρόδρομο. Μετά από 200 μέτρα περίπου στρίβουμε και πάλι δεξιά στο τελευταίο σπίτι που συναντάμε. Η ανάβαση είναι έντονη και σε μερικά σημεία επίπονη. Η σήμανση του μονοπατιού δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “καλή”. Μερικά κόκκινα διάσπαρτα σημάδια θα σας δώσουν μία γενική άποψη του μονοπατιού αλλά μέχρι εκεί. Συχνά το μονοπάτι κινείται αριστερά ή δεξιά μέσα στα ρέματα που κατεβαίνουν από ψηλά. Σε σημεία που δεν καταλαβαίνετε τι συμβαίνει ακολουθείτε γενικά μία μέση διαδρομή. Για να χαθείτε δεν τίθεται θέμα, απλά κάποια στιγμή η υπομονή σας θα δοκιμαστεί σοβαρά. 1.30’ω πάνω από την Υπάτη θα συναντήσετε τις πρώτες συστάδες των δένδρων και ένα χαρακτηριστικό λιβάδι όπου και τα ερείπια ενός παλιού μύλου. Κινηθείτε προς τα πάνω αποφεύγοντας την μικρή κοιλάδα στα Νότια και μπείτε στο ελατόδασος που από εδώ και πέρα θα συντροφεύει το ανέβασμά σας. 1.30′-2.00’ω από το λιβαδάκι με τον μύλο θα συναντήσετε την Αμαλιόβρυση. Εάν είστε τυχεροί θα δείτε και το σημάδι που υποδεικνύει τον δρόμο για το καταφύγιο (η περιοχή του καταφυγίου λέγεται Τράπεζα). Λίγο ψηλότερα θα βγείτε στην περίφημη Αμαλιόλακα, ένα όμορφο (ειδικά την άνοιξη) οροπέδιο. Εάν η εξόρμησή σας είναι ανοιξιάτικη, καλοκαιρινή ή φθινοπωρινή μπορείτε να μείνετε εδώ με αντίσκηνα και να απολαύσετε ένα από τα ομορφότερα σημεία του βουνού. Το μονοπάτι συνεχίζει προς τα πάνω, από την δεξιά μεριά της λάκας, ακολουθώντας ΝΑ κατεύθυνση και σε 0.30′-0.45’ω φτάνει σε ένα στενό σημείο λίγο κάτω από τον δασικό δρόμο. Εδώ είναι η Περδικόβρυση και για πρώτη φορά θα πρέπει να διασχίσετε το δρόμο στο σημείο που σας υποδεικνύουν τα κόκκινα σημάδια του μονοπατιού που ως δια μαγείας εμφανίζονται και πάλι. Λίγο πιο πάνω και πάλι θα διασχίσετε τον δρόμο για να ακολουθήσετε μία παρανοϊκή πορεία πότε κοντά σε αυτόν και πότε μακρύτερα με το μονοπάτι να τα έχει χάσει εντελώς, αφού ο δασικός δρόμος με τις συνεχείς καμπύλες του το έχει καταστρέψει σε πολλά σημεία. Τα τελευταία μέτρα πριν το καταφύγιο θα τα περπατήσετε επάνω του έχοντας χάσει για μία ακόμη φορά την υπομονή σας. Το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λαμίας είναι χτισμένο σε όμορφη τοποθεσία και θα σας προσφέρει ανάπαυση και προστασία. |