Με πλούσια ιστορία και μυθολογία ο Παρνασσός είναι ένα από τα πιο όμορφα και ενδιαφέροντα βουνά της Ελλάδας. Ανακυρήχθηκε Εθνικός Δρυμός το 1938 σε έκταση 35.000 στρεμμάτων. Τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε κοσμικό χιονοδρομικό κέντρο με όλες τις επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται. Το Δυτικό του τμήμα το διασχίζει το Ευρωπαικό μονοπάτι Ε4. Η ψηλότερη κορυφή του είναι η Λιάκουρα (2.457μ.)

Δραστηριότητες

• Έλκηθρο

• Snowboard (Χιονοσανίδα)

Οταν οι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται κατά χιλιάδες στο βουνό για να “απολαύσουν” τα χειμερινά σπόρ, ο Παρνασσός πήγε και κρύφτηκε στην Λιάκουρα, στη Βελίτσα και στα πανάρχαια μονοπάτια των Δελφών. Εκεί πρέπει να πάτε για να τον ανκαλύψετε.

Πρόσβαση
Η πλέον γνωστή πρόσβαση είναι βέβαια από τη “Φωκίωνος Νέγρη” της Ρούμελης, την ιστορική Αράχωβα. Από εδώ μπορείτε να ανεβείτε μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο των Κελαριών. Από το σημείο αυτό το καταφύγιο του ΕΟΣ Αμφισσας απέχει 0.45’ω εύκολου περπατήματος. Στα Κελάρια φτάνει κανείς και από την Αμφίκλεια (Δαδί) αφού πρώτα παρακάμψει την Φτερόλακκα. Η απόσταση Αμφίκλειας – Κελαριών είναι 17 χλμ. ενω η απόσταση Αράχωβας – Κελαριών 16χλμ.

Μακρυά από την πολυκοσμία των Κελαριών και της Φτερόλακκας ο Παρνασσός δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Μία μεγάλη διάσχιση από το καταφύγιο του ΕΟΣ Αμφισσας μέχρι την έξοδο της Βελίτσας .

Από καταφύγιο του Ορειβατικού, παίρνουμε το δρόμο για τον Γεροντόβραχο που βρίσκεται στην άκρη της πίστας του σκί. Από το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. στο Σαραντάρι, μία καλή ιδέα είναι, να κατεβούμε προς τα λίφτ της Φτερόλακας 40’λ εύκολα λεπτά στα Βόρεια. Από εδώ μπορούμε είτε να ξεκινήσουμε το ανέβασμα κατευθείαν επάνω, παράλληλα με τα λιφτ, είτε να χρησιμοποιήσουμε τα καρεκλάκια των λιφτ για να ανεβούμε μέχρι το ψηλότερο σημείο. Προορισμός μας η πάνω ράχη αριστερά από τον Γεροντόβραχο απ’ όπου ξεκινά στην ουσία το “καλό” περπάτημα του Παρνασσού, μακριά από την πολυκοσμία των χιονοδρομικών. Λίγο πιο πάνω περνάμε εύκολα ένα ομαλό σχετικά οροπέδιο στοχεύοντας στο σημείο που δείχνει να καταλήγει. Δεξιά μας ο Γεροντόβραχος, πρώτα και στη συνέχεια το Κοτρώνι και αριστερά η ψηλότερη κορυφή, η Λιάκουρα. Το πέρασμα στα πάνω μέρος του οροπεδίου είναι στα 2.200 μ. και το ανέβασμα στην Λιάκουρα μπορεί να γίνει από εδώ. Από εδώ επίσης μπορεί να αρχίσει και το κατέβασμα προς τη Βελίτσα που ανοίγεται μπροστά μας και αριστερά, κάτω από τις πλαγιές της Λιάκουρας. Το κατέβασμα είναι πολύ απότομο και το χειμώνα μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνο εάν είναι παγωμένο. Εναλλακτικά μπορούμε να κινηθούμε Νότια, κάτω από το Κοτρώνι και έχοντας την κορυφή Τσάρκος μπροστά μας. Στη μέση της διαδρομής ανάμεσα στις δύο κορυφές στρεφόμαστε αριστερά (ΒΑ) και αρχίζουμε το κατέβασμα. Το κατέβασμά της είναι απότομο αλλά όχι δύσκολο μέσα σε ένα πολύ όμορφο τοπίο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Βελίτσα θεωρείτε η ωραιότερη διαδρομή ορειβατικού σκί στην Ελλάδα. Για τελείωμα της διαδρομής συνεχίζουμε την χαράδρα με Βόρεια κατεύθυνση και αφού προσπεράσουμε την σπηλιά του Οδ. Ανδρούτσου στα αριστερά μας καταλήγουμε στην Ανω Τιθορέα (Βελίτσα). Από εδώ η Κάτω Τιθορέα απέχει 5 χλμ. Για το κατέβασμα της Βελίτσας θα χρειαστείτε τουλάχιστον 3-4ω με κανονικό ρυθμό. Η διαδρομή από το καταφύγιο μέχρι την Τιθορέα είναι σίγουρα μεγάλη αλλά θα σας δώσει την ευκαιρία να γνωρίσετε το πιο αυθεντικό κομμάτι του Παρνασσού μακρυά από τα πολύβουα χιονοδρομικά κέντρα. Εαν αποφασίσετε να κάνετε αυτή τη διαδρομή πρέπει να ξεκινήσετε νωρίς το πρωί, προσέχοντας, το χειμώνα, τα παγωμένα κομμάτια και τις απότομες κλίσεις.