Στα ξάρτια ψηλά,
στους φαρούς και μεσ΄στα κανάλια
παντού τριγυρνά,
ο ναύτης παντοτεινά.

Σαν το γλάρο μας καμαρωμένος
και πατώντας σχοινί το σχοινί,
τα πανιά του λύνει αντρειωμένος
γρήγορος σαν την αστραπή.

Και παντού και πάντα ταξιδεύει,
με βοριά με τρικυμία στ΄ ανοιχτά,
νύχτα – μέρα όλο κινδυνεύει,
στο τιμόνι του ξαγρυπνά.