Ο Σμόλικας είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και ένα από τα πιο άγρια και απομονωμενα βουνά της. Χωρίζεται από την Γκαμήλα με το φαράγγι του Αώου και έχει πολλές κορυφές πάνω από τα 2.000 μ. Είναι ένα από τα δύσκολα βουνά τον χειμώνα, αλλά το καλοκαίρι, με σωστή προετοιμασία μπορεί να γίνει ο τόπος για ενδιαφέρουσες αναβάσεις. Η ψηλότερη κορυφή του αγγίζει τα 2.637 μ.

Πανοραμικό Βουνού

Η ανάβαση στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας είναι ένα εγχείρημα που χρειάζεται αρκετές δυνάμεις και μεγάλη προσοχή

Η ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή του Σμόλικα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα που έχετε κάνει, ειδικά εάν την πραγματοποιήσετε από την “κλασσική” διαδρομή. Χρειάζεται αρκετές δυνάμεις και ιδιαίτερη προσοχή στο ανέβασμα. Το “μονοπάτι” για πάνω ξεκινά από το ανατολικό άκρο της Δρακόλιμνης και κινείται γενικά Ανατολικά. Το σκληρό ανέβασμα κρατά περίπου 1.45′-2.00’ω σε ένα σκληρό πεδίο γεμάτο σάρες και βράχια. Η θέα από την κορυφή, πάντως όπου υπάρχει και τριγωνομετρικό σημείο, θα σας αποζημιώσει. Από εδώ θα διαπιστώσετε και τον όγκο του Σμόλικα με τις πολλές κορφές του να ξεπερνούν κατά πολύ τα 2.000 μ. Σε κάποια βιβλία περιγράφεται και μία ακόμη πρόσβαση της κορυφής από την μεριά της στάνης στα Βόρεια της Δρακόλιμνης. Είναι η στάνη που συναντάμε στο ανέβασμα από το Κεράσοβο. Ακολουθώντας την ράχη που ανηφορίζει με Νότια Νοτιο-Ανατολική κατεύθυνση σκαρφαλώνουμε σχετικά πιο εύκολα στην κορυφή. Μιας και δεν έχουμε κάνει τη διαδρομή συμβουλευτείτε τους συμπαθητικούς τσοπάνηδες που ξέρουν κάπως περισσότερα πράγματα για το βουνό.

Περήφανος και απρόσιτος ο Σμόλικας υψώνει την στιβαρή κορμοστασία του σε ένα από τα πιο δυσπρόσιτα σημεία της Ελλάδας. Μαζί με την γειτονική του Γκαμήλα και τα όμορφια χωριά που απλώνονται στα πόδια του είναι ένας τόπος με άπειρες διαδρομές που κάθε μια έχει και τη δική της ομορφιά.

Πρόσβαση
Για την διαδρομή που περιγράφουμε εδώ πρέπει να φτάσετε στο Κεράσοβο (Αγ. Παρασκευή) το οποίο συνδέεται με λεωφορείο με την Κόνιτσα. Η διαδρομή μπορεί να γίνει και ανάποδα, από το Παλιοσέλι προς Κεράσοβο. Το Παλιοσέλι απέχει 29 χλμ. από την Κόνιτσα και συνδέεται επίσης με ΚΤΕΛ με την ακριτική πόλη. Οι συγκοινωνίες δεν είναι αυτό που λέμε “καλές” γι’ αυτό σε κάθε περίπτωση επικοινωνείστε με το ΚΤΕΛ Ιωαννίνων για περισσότερες πληροφορίες

Από το Κεράσοβο στο Παλιοσέλι. Σε μία όμορφη διαδρομή στα μονοπάτια του Σμόλικα και την θρυλική Δρακόλιμνη όπου, ακόμη και σήμερα, κατοικούν μικροσκοπικοί δράκοι. 

1^η Ημέρα

Το διήμερο οδοιπορικό μας στον Σμόλικα ξεκινά από το Κεράσοβο, του οποίου το “κανονικό” όνομα είναι Αγία Παρασκευή. Το Κεράσοβο είναι ένα συμπαθητικό χωριό χτισμένο πάνω από το Κερασοβίτικο ρέμα, στα 950 μ. υψόμετρο. Το μονοπάτι, που είναι αρκετά καλά σημαδεμένο, ξεκινά από την άκρη του χωριού και ανηφορίζει στη ράχη μπροστά μας. Περνώντας τα τελευταία λιβάδια έξω από το χωριό συναντάμε, σε 0.20′-1.00’ω, δάσος με πεύκα. Συνεχίζουμε το αρκετά εύκολο περπάτημα και 30’λ αργότερα συναντάμε ένα μικρό ρέμα το οποίο διασχίζει σχεδόν κάθετα το μονοπάτι που ανεβαίνουμε. 15′-20’λ πιο πάνω συναντάμε την πηγή που τροφοδοτεί το ρέμα. Η πηγή φαίνεται να βγάζει αρκετό νερό και εάν δεν έχετε μεριμνήσει από το Κεράσοβο, εδώ είναι το τελευταίο νερό μέχρι τη Δρακόλιμνη. Το μονοπάτι συνεχίζει προς τα πάνω και, κλείνοντας δύο ώρες περπάτημα, ξαφνικά στρέφεται απότομα δεξιά με σκοπό να ανέβει την πλαγιά που βλέπουμε τώρα μπροστά μας. 20’λ πιο πάνω συναντάμε και πάλι το δάσος και εμείς κινούμαστε και πάλι δεξιά ανεβαίνοντας την “όχθη” του ρέματος μπροστά μας που οδηγεί στην σχεδόν γυμνή ράχη στο πάνω μέρος του. Με το ρολόι να δείχνει σχεδόν 3 ώρες περπάτημα βγαίνουμε πλέον στην αλπική ζώνη με τα βράχια να μας περικυκλώνουν. 15′-20’λ πιο πάνω συναντάμε την στάνη των τσομπάνηδων της Δρακόλιμνης, όπου μπορούμε να προμηθευτούμε και νερό. Από εδώ και πέρα ο δρόμος είναι προφανής και σύντομος. Σε άλλα 20’λ θα φτάσετε στην Δρακόλιμνη, ακολουθώντας και πάλι τα “διακριτικά” σημάδια του μονοπατιού. Η Δρακόλιμνη του Σμόλικα μοιάζει πολύ με εκείνη της Γκαμήλας, αλλά μας αρέσει περισσότερο από εκείνη. Εμείς είμαστε, αναφανδόν, με τον δράκο του Σμόλικα!!!. Γύρω από τη λίμνη μπορείτε να βρείτε μαλακό χορτάρι για να κατασκηνώσετε και να απολαύσετε τις όμορφες καλοκαιρινές βραδυές. Παρόλα αυτά μην ξεχνάτε ότι ο Σμόλικας είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και τα βράδυα του είναι “τσουχτερά” ακόμη και το καλοκαίρι. Επίσης μην ξεχνάτε ότι η Δρακόλιμνη χρησιμοποιείται σαν ποτίστρα των προβάτων από τη στάνη που συναντήσαμε ανεβαίνοντας. Τα πρόβατα δεν είναι πρόβλημα, αλλά τα τσοπανόσκυλα μπορεί να γίνουν!!!. Κάποιοι λένε ότι το νερό της Δρακόλιμνης πίνεται. Επειδή κανείς μας δεν το έχει δοκιμάσει ψάξτε για την μικρή πηγή στο πάνω μέρος της λίμνης (στο σημείο που κάνει το σπάσιμο) ή προμηθευτείτε νερό από τη στάνη ή κουβαλήστε το από το Κεράσοβο. 

2^η Ημέρα

Η σημερινή διαδρομή είναι ένα μακρύ κατέβασμα στη Νότια πλευρά του βουνού. Η διαδρομή αυτή μπορεί να γίνει και ανάποδα και δεν είναι λίγοι εκείνοι που την κάνουν έτσι. Απλά, είναι πιο κουραστική. Από την Νότια πλευρά της Δρακόλιμνης, με καθαρό μονοπάτι και Νότια πορεία αρχίζουμε να κατηφορίζουμε από τα 2.150 μ. προς τη Μεσοράχη διασχίζοντας τα διαβρωμένα βράχια της πλαγιάς. Λίγο πιο κάτω συναντάμε τις πρώτες μικρές συστάδες από δένδρα καθώς βαδίζουμε προς την υποαλπική ζώνη. Κοντά στα 2.100 μ. συναντάμε μικρό διάσελο καθώς το μονοπάτι που βαδίζουμε συναντά ένα παλιό, κάπως ασαφές μονοπάτι που έρχεται από τα Δυτικά, από το χωριό Πάδες. Παλαιότερα, πριν την διάνοιξη του δρόμου από τους Πάδες στο Παλιοσέλι, πολλοί ήταν εκείνοι που προτιμούσαν τους Πάδες σαν σημείο αφετηρίας για την ανάβαση στον Σμόλικα γιατί η διαδρομή είναι, μάλλον, πιο σύντομη αλλά φαίνεται και πιο ευθεία. Ανεβαίνει με Βόρεια κατεύθυνση, πρώτα σε δασικό δρόμο και στη συνέχεια μέσα σε χαρακτηριστική κοιλάδα. Πίσω στα δικά μας όμως. Από το σημείο αυτό το μονοπάτι κατηφορίζει πιο έντονα, αφήνοντας πίσω τις ψηλότερες κορφές και συναντώντας τώρα τα πρώτα σημάδια του μονοπατιού 03. Το κατέβασμα συνεχίζεται και πάλι σε ράχη μέχρι να φτάσει στα 1.900 μ. Κάπου στο δρόμο θα χάσετε και πάλι τα σημάδια του μονοπατιού, αλλά μην φοβηθείτε. Η διαδρομή είναι μάλλον προφανής. Σε λίγο θα περάσετε από χαρακτηριστικό πέρασμα, θα κατηφορίσετε στη ράχη που βλέπετε μπροστά σας και, ω του θαύματος, πάλι τα σημάδια του μονοπατιού κάνουν την εμφάνισή τους. Από εδώ και πέρα δεν θα έχετε πρόβλημα… σημαδιών. Πιο ήσυχοι λοιπόν απολαύστε το πολύ όμορφο κατέβασμα μέσα στο πευκοδάσος με την πλούσια βλάστηση. Εάν έχετε ώρα αξίζει να φωτογραφίσετε τα πολλά μανιτάρια που φυτρώνουν εδώ. Έχουμε πια φτάσει στα 1.700 μ. περίπου και σε λίγο βλέπουμε μπροστά μας το σχετικά καινούργιο καταφύγιο του Σμόλικα στη θέση Νάνε. Το καταφύγιο μπορεί να φιλοξενήσει 20 άτομα αλλά ο χώρος γύρω από το καταφύγιο είναι πολύ όμορφος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διανυκτέρευση. Εδώ υπάρχει, βέβαια και νερό. Το καταφύγιο αν και σε καλή θέση, είναι πολύ χαμηλά για να χρησιμοποιηθεί σε κάποια χειμωνιάτικη εξόρμηση. Εμείς δεν θα διανυκτερεύσουμε αλλά πέρνοντας και πάλι το μονοπάτι κατηφορίζουμε γρήγορα προς το εικόνισμα της Αγ. Παρασκευής το οποίο συναντάμε 50’λ έξω από το Παλιοσέλι, αφού περάσουμε πρώτα κάποιες στάνες και καλοκαιρινά καταλύματα των τσοπάνηδων του Σμόλικα. Ακολουθώντας τα σποραδικά σημάδια του μονοπατιού καταλήγουμε στο όμορφο Παλιοσέλι απ’ όπου μπορούμε να γυρίσουμε στα Γιάννενα. Το κατέβασμα είναι περίπου 3.30’ω ανάλογα με την αγωνία που σας έχει πιάσει να γυρίσετε στον πολιτισμό. Η διαδρομή δεν είναι γενικά δύσκολη. Είναι εξαιρετικά όμορφη αλλά να θυμάστε ότι ο Σμόλικας δεν είναι από τα βουνά που αστειεύονται. Μην παραμελήσετε λοιπόν τον εξοπλισμός σας.